Zdjęcia z parku + Jesienny kącik poetycki?

Heeej wszystkim :). Tygodniowa nieobecność, to chyba rekord mojego bloga :D. Po prostu ostatnimi czasy miałam tyyle na głowie, że... tak wyszło ;).
Od wczoraj mam w domu nowego lokatora, a mianowicie psa mojej babci, sialala oczywiście zdjęcia muszą być:

                         Dzień dobry cześć jestem Finek... (część mnie pewnie kojarzy )

                     Jego spojrzenie zdaje się mówić "dość tych zdjęć, jestem wkurzony"

To z dziś z parku. Miałam napisać posta pt. " 374748383rzeczy, które mnie denerwuje", ale jakoś straciłam wenę. Ta szkoła ze mnie wyciągnęła całą kreatywność..:).*a jednak*

Chyba uwielbiam jesień, ten spokój i pusty park! 

Liść spadł, a może to była zwiędła róża

świata blask odbija się w kałużach

prosto już nie oglądaj się za siebie

zapomnij że byłaś zapomnij że jesteś

To nie liście, to ciche życia spadanie

to nie róże, lecz twoje zwiędłe ty

Nie czekaj aż coś wreszcie się stanie

odważ się i bądź nią właśnie dziś.

Jesień to czas pożegnań

rozstań na pewien czas

Lato zostawia swą pajęczynę

i wspomnień kłujący czar

A ty wciąż idziesz i idziesz

w osnowę co znów majętniejsza

Patrzysz, a końca nie ma

ulicą tą  była ta pierwsza

Słońce się chyli czerwone

różowe niebo, czarne sny

Może byłaś nią kiedyś,

teraz to na pewno nie ty.

Chyba uwielbiam, gdy mam wenę <3.

________________________

Może zakończę pozostawiając z tym Was. Piszcie, jak Wam się podoba, proponujcie, co chcecie w kolejnym wpisie, po prostu komentujcie <3.

Paaaa!:)